Eigenlijk ben ik een student aan de
universiteit. Volledig dedicated aan mijn studie zit ik dus een groot
deel van mijn tijd in de bibliotheek, of in de banken van de
collegezaal. Wanneer de meeste leeftijdgenoten zich klemzuipen op zaterdag of op bartafels dansen, zit ik meestal met mijn neus in de
boeken. Tenminste, als ik niet aan het werk ben. Want mijn
belachelijk dure studentenkamer, de schoolboeken, verzekering en ga
zo maar door moeten ergens van betaald worden. Dus vandaar dat ik naast mijn studie ook een baantje heb, zoals veel studenten.
Nu kun je natuurlijk achter de kassa
gaan zitten bij de Aldi, maar je kan ook gewoon stripper worden.
Helaas zijn niet alle reacties daar even positief over. Nu valt het bij mij wel mee omdat niet veel mensen het weten, maar van mijn collega's hoor ik regelmatig hoe ze beoordeeld worden. Dus, voor ik verder ga zal ik voor het gemak eerst de volgende, regelmatig voorkomende (negatieve) gedachten en vragen beantwoorden.
Kleine opmerking vooraf nog: Voel je vooral niet aangevallen met mijn directe schrijfstijl, en neem mijn teksten vooral met een korrel zout ;).
“Waarom niet gewoon een baantje in de
supermarkt??”
Hm ja, laat ik hier eens even de tijd
voor nemen om uitgebreid over te filosoferen. Mijn
college's duren regelmatig tot 20:00 of 21:30u. Supermarkten (en
horeca gelegenheden, en ga zo maar door) zijn gemiddeld open tot
18.00 of tot 21.00. Dus, tenzij je me het geheim kan vertellen van
plaatselijke mitose zodat ik mezelf in tweeën kan opdelen, vrees ik dat het vrij moeilijk combineerbaar is.
Dus zou ik alleen in het weekend kunnen werken, wat het uiteraard
helemaal waard is met een uurloon van rond de 8 euro per uur. Want, dat is waar ook! In een nacht is het niet ongebruikelijk dat ik
300 euro verdien.
“Pff wanhopig naar geld.”
Jep, klopt. Tenzij iemand anders mijn rekeningen wil betalen, vind ik dit een geschikte oplossing.
“Waar is je zelfrespect?”
Hier, en nog steeds hier als ik naakt
ondersteboven hang voor een klappend publiek. Ik gooi mijn BH in het
publiek, niet mijn zelfrespect. Dus tenzij jouw zelfrespect vast zit
aan je kleren, staat dit werk toch echt los van het hebben van
zelfrespect. Mocht dit bij jou wel het geval zijn, dan vrees ik dat
je het erg moeilijk hebt in de pashokjes van de H&M.
Het heeft alles te maken met het opzij
zetten van onnodig aangeleerde schaamte. En ja, dat is eng, en ja je
laat mensen naar je lichaam kijken. Dus? De rest van je lichaam
verschilt niet veel van je gezicht. Dus als mensen daar graag naar
kijken, kun je het ook opvatten als compliment. Dat dat voor veel
mensen moeilijk is begrijp ik goed. Principes zijn voor iedereen anders, en dat waardeer ik. Daar oordeelt niemand over, dus
waarom zou jij hier wel over oordelen (terwijl je waarschijnlijk geen
ervaring hebt)?
“Slet”
Oja, klopt. Elke gast die binnenkomt en
me aankijkt neem ik na sluitingstijd uiteraard mee naar huis. Bij het
worden van een stripper teken je er meteen voor om het matras van de
stad te worden. Niet dus. Het is maar net wat je definitie van een slet is. Aangenomen, dat dat betekent dat ik dan ook maar met de eerste de beste het bed in duik, is dat dus niet waar. Sterker nog, De meeste mede-danseressen hebben gewoon een vriend, of zijn getrouwd.
Kortom: Het verband tussen mijn werk en
het zijn van een slet, is ongeveer net zo sterk als het verband
tussen jou en een eenhoorn.
Ten slotte voeg ik er aan toe dat is andere principes absoluut begrijp, maar me niet verder zal verdedigen. Want
uiteraard is er een deel van het werk dat me echt bevalt. Als
professioneel paaldanseres ben ik blij dat ik betaald in de paal mag
hangen, en dat het nog gewaardeerd wordt ook. Zelfs het contact met de
klanten is vaak erg leuk; zolang ze je waarderen en respecteren natuurlijk. Er zijn er genoeg bij die je inderdaad behandelen als het
'object' en op je neerkijken. Maar deze types heb je overal, en hier
leer je ze des te sneller herkennen. Leer je eigen grenzen aangeven.
Verder heb ik wel gekozen voor een club met stijl. Leuke collega's,
mooie ruimtes, en eerder een chique, dan een louche sfeer. Dit neemt
trouwens niet weg dat het wel zwaar werk is, lichamelijk en mentaal,
en er zijn natuurlijk genoeg negatieve kanten. Maar het is aan jou of
je die negatieve kanten kan handelen. Onderschat het werk niet.
Kort samengevat, ik leid dus een
dubbelleven. Niet alleen omdat het noodzakelijk of praktisch is, maar
ook omdat het stiekem iets spannends heeft, en je een hele nieuwe
wereld leert kennen.
Dus, voor wie meer wil weten, zal ik regelmatig verslag doen over mijn ervaringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten