De eerste werkdag

Dan begint je eerste werkdag, ofja, nacht eigenlijk. Tijden van 20:00-7.00 zijn heel normaal, dus RedBull is your best friend. Nu wil het niet zeggen dat je ook de hele tijd aan het werk bent. Houd er rekening mee dat het per avond enorm kan verschillen, de drukte is vooraf niet in te schatten. Zo is het ook al eens voor gekomen dat er de hele nacht niks of niemand, behalve een voorbij rollende tumbleweed, aanwezig was in de club. In dat geval is het ideaal als je leuke collega's hebt. Als je lang stil zit, wordt het vanzelf gerechtvaardigd om er oncharmant bij te gaan liggen. En hé, maak het jezelf comfortabel, want ookal lig je ondersteboven op de bank met een ontzettende cameltoe en een inkijk tot aan je navel: nobody cares! Dat is iets wat ik al snel gemerkt had: de sfeer is ontzettend los, op een prettige manier. De 'dirty' sfeer is bij ons niet aanwezig. Máár, wanneer er gasten binnenkomen, schiet iedereen binnen een nanoseconde op zijn plek, loopt iedereen weer rond, en hang ik meteen in de paal (dat is niet bepaald de fijnste activiteit om te doen als je net wakker bent, maar het is in ieder geval een effectieve manier van wakker worden. Al helemaal als je er ondersteboven uitvalt -niet dat dit mij overkomen is, maar ik geloof niet dat het aan te raden is).

Maar goed, dit was even algemeen: terug naar mijn eerste werknacht.

Allereerst had ik dus een gesprek met mijn baas, die alles in grote lijnen uitlegt. Van mijn paaldanskunsten was hij in ieder geval onder de indruk, maar qua algemene werkervaring in deze branche zit ik ongeveer op het niveau van een kleuter die 's nachts nog een luier draagt. Want buiten het paaldansen moet ik ook lapdances weggeven. Hier was ik wel -een soort van- op voorbereid. Oja, dat mag zeker niet met ondergoed aan he? Niet? Of enkel een jurkje, of nee.. doe toch maar een skipak. Dat schijnt helemaal heet te zijn tegenwoordig.

Nope, ik wist goed wat dat betekende, maar ik vond dat ik dat ook wel kon. Dus met een glimlach, zo ontspannen en natuurlijk als die van Marijke Helwegen, stemde ik toe (waar staat hier de sterke drank trouwens?). Na een kleine rondleiding is het dan zo ver: je gaat je omkleden. Als het goed is heb je al van tevoren uitgezocht wat je aan gaat doen, dus ben je vrij snel klaar. Het scheelt dat, als je niet aan het dansen bent, je gewoon iets over je setje heen kan dragen, en je mag zoveel laten zien als waar jij je prettig bij voelt. Daar bedoel ik dus niet je pyjama met vrachtwagentjes er op mee, maar eerder dat je dat nét iets te korte jurkje eindelijk kan dragen. Het volgende wat heel belangrijk is: het contact met de klanten. Je bent daar niet alleen om je kunstjes te showen, maar ook om voor de gasten te zorgen. De eerste keer dat ik op een gast afstapte was nogal apart. Je moet vooral heel enthousiast zijn, en doen alsof je ogen op je decolleté geplakt zitten. Het is de bedoeling dat deze klant je een drankje aanbiedt, om zijn complimenten te tonen. Dus: altijd blijven lachen! En vergeet niet: wanneer er gevraagd wordt waarom je dit werk doet, is dat natuurlijk vooral omdat je het ontzéttend leuk vind. Terwijl de nodige drankjes er door heen vliegen (dit wordt allemaal bij jouw fooi gerekend) mag je het podium op. Het optreden zelf duurt twee liedjes: waarvan het tweede lied topless wordt gedanst. In totaal kom je tussen de 6 en de 10 keer aan de beurt op een avond.

Nou prima, daar sta je dan. Als je het dansen leuk vindt, is dit gelukkig geen enorm probleem. Alle kleren zijn moeiteloos uitgegaan, en het publiek is razend enthousiast. De vele fooien en grote waardering maken het toch wel allemaal waard. Klein detail, waar zijn je kleren? Het is wel de bedoeling dat je deze zo snel mogelijk weer opraapt, en je netjes om gaat kleden om weer net zo elegant te verschijnen als voor je show. Dus dan kun je eerst net zo elegant rondjes door het publiek gaan lopen, omdat je je BH niet kan vinden. (Of ik iets nodig heb? Nee hoor, ik vind het gewoon prettig om na mijn optreden nog een half uur in mijn blote tieten tussen de mensen te lopen).

Wanneer je je BH uiteindelijk achter je muziekbox vandaan heb gevist en weer helemaal ready bent, krijg je je eerste lapdance aanvraag! Ik wist zelf alleen niet of ik hier nou blij mee moest zijn of niet, maar daar kwam ik snel achter. Tsja, daar sta je dan een beetje sensueel te doen voor een wildvreemde. Leuk is het zeker niet, al helemaal niet als je er eenmaal boven op moet zitten. Bij mijn eerste lapdance begon ik toch wel serieus te hopen dat er geen volgende levens bestaan. Als dit wel het geval zou zijn, dan vrees ik dat ik in een dixi-wc zou reïncarneren.

Het wende wel verrassend snel, ik had de welbekende knop gevonden die je uit kan zetten, wat er voor zorgde dat de andere lapdances een stuk makkelijker gingen. En je weet dat je het goed doet als de gasten speciaal naar jou vragen. Ja hoor, na 3 uur voelde het alsof ik er al veel langer werkte, en wist ik: hier ga ik mee door.